نمی خواهم بینمشان. نمی خواهم. چطور می توانم خیره به عکس ها و اسلایدهای این بیدادگاه جهنمی نگاه کنم؟ چطور؟! نمی خواهم ببینمشان.
چطور می توانم خرد شدن این مردان آهنین بی دفاع را ببینم. این دادگاه ها خود نوعی شکنجه بر روح و روان همه ی ما است. نمی خواهم ببینمشان.
چشمانم را می بندم و برای هزارمین بار می گریم.
آه نمی خوام ببینمشان.
۱۳۸۸ مرداد ۱۷, شنبه
از عذاب این روزها
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر